кава́рства, -а, н.

Зламыснасць, прыкрытая паказной добразычлівасцю; вераломства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кава́рства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. кава́рства
Р. кава́рства
Д. кава́рству
В. кава́рства
Т. кава́рствам
М. кава́рстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

кава́рства ср. кова́рство

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кава́рства, ‑а, н.

Схільнасць да каварных учынкаў, замыслаў; вераломства. // Каварныя ўчынкі, замыслы. Наша грамадства вызвалена ад сацыяльная, несправядлівасці і яго адвечных спадарожнікаў — прадажнасці і каварства. «Беларусь».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кава́рства н. разм. Tücke f -, -n, Héimtücke f -, -n, Hínterlist f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

яхі́дства, -а, н.

Злосць, з’едлівасць, каварства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кова́рство кава́рства, -ва ср.; верало́мства, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

макіявелі́зм, ‑у, м.

Палітыка, пры якой выкарыстоўваюцца любыя сродкі для дасягнення мэты. // перан. Вераломства, каварства.

[Ад імя Макіявелі — італьянскага палітычнага дзеяча і пісьменніка, які ў сваіх творах апраўдваў любыя сродкі барацьбы за ўладу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

craftiness [ˈkrɑ:ftɪnəs] n. хі́трасць, кава́рнасць, кава́рства

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

По́дступ ’падыход’ (РБС), ’каварства’ (Нас.). Ад под- і ступаць (гл.). Значэнне ’каварства’ пад уплывам польск. podstęp ’падман, хітрасць’. Гл. яшчэ падступства.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)