каапера́цыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. каапера́цыя каапера́цыі
Р. каапера́цыі каапера́цый
Д. каапера́цыі каапера́цыям
В. каапера́цыю каапера́цыі
Т. каапера́цыяй
каапера́цыяю		 каапера́цыямі
М. каапера́цыі каапера́цыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

каапера́цыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Форма арганізацыі працы, пры якой вялікая колькасць людзей сумесна ўдзельнічае ў адным і тым жа або розных, але звязаных між сабой працэсах працы.

2. Калектыўнае вытворчае, гандлёвае і пад. аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў.

Жыллёвая к.

Спажывецкая к.

|| прым. кааператы́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

каапера́цыя ж., в разн. знач. коопера́ция;

прамысло́вая к. — промысло́вая коопера́ция;

спажыве́цкая к. — потреби́тельская коопера́ция;

паступі́лі но́выя тава́ры ў ~цыю — поступи́ли но́вые това́ры в коопера́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

каапера́цыя, ‑і, ж.

1. Форма арганізацыі працы, пры якой вялікая колькасць людзей удзельнічае ў адным і тым жа або розных, але звязаных між сабой працэсах працы.

2. Калектыўнае вытворчае, гандлёвае і пад. аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў-пайшчыкаў. Прамысловая кааперацыя. Спажывецкая кааперацыя.

3. Разм. Кааператыўны магазін. [Качагар] бегма ляціць у кааперацыю, бярэ напавер сала, хлеба, садзіцца насупраць топкі і есць. Барашка.

[Ад лац. cooperatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кааперацыя

т. 7, с. 377

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Кааперацыя 1/83; 5/189, 190, 253; 6/158; 9/474

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

каапера́цыя ж.

1. (супрацоўніцтва) Ko¦operatión f -, -en, Zusámmenarbeit f -, Zusámmenwirken n -s;

2. эк. (форма гаспадарчай дзейнасці) Genóssenschaftswesen n -s;

3. (арганізацыя) Genóssenschaft f -, -en;

спажыве́цкая каапера́цыя Konsúmgenossenschaft f -;

вытво́рчая каапера́цыя Produktiónsgenossenschaft f;

унутрыгаліно́вая каапера́цыя ínnerzweigliche Ko¦operatión f;

эканамі́чная каапера́цыя Wírtschaftskooperation f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

каапера́цыя

(лац. cooperatio = супрацоўніцгва)

1) форма арганізацыі працы, пры якой значная колькасць людзей удзельнічае ў адным або розных, але звязаных паміж сабой працэсах працы;

2) калектыўнае вытворчае або гандлёвае аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў (напр. сельскагаспадарчая к., спажывецкая к.).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

каапера́цыя

(лац. cooperatio = супрацоўніцтва)

1) форма арганізацыі працы, пры якой значная колькасць людзей удзельнічае ў адным або розных, але звязаных паміж сабой працэсах працы;

2) калектыўнае вытворчае або гандлёвае аб’яднанне, якое ствараецца на сродкі яго членаў (напр. сельскагаспадарчая к., спажывецкая к.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

кааперацыя працы

т. 7, с. 377

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)