зямлі́сты, -ая, -ае.

1. Які змяшчае многа часцінак зямлі (у 4 знач.; спец.).

З. торф.

2. Пра колер твару: шаравата-бледны.

З. твар.

|| наз. зямлі́стасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зямлі́сты

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зямлі́сты зямлі́стая зямлі́стае зямлі́стыя
Р. зямлі́стага зямлі́стай
зямлі́стае		 зямлі́стага зямлі́стых
Д. зямлі́стаму зямлі́стай зямлі́стаму зямлі́стым
В. зямлі́сты (неадуш.)
зямлі́стага (адуш.)		 зямлі́стую зямлі́стае зямлі́стыя (неадуш.)
зямлі́стых (адуш.)
Т. зямлі́стым зямлі́стай
зямлі́стаю		 зямлі́стым зямлі́стымі
М. зямлі́стым зямлі́стай зямлі́стым зямлі́стых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зямлі́сты в разн. знач. земли́стый;

з. торф — земли́стый торф;

з. твар — земли́стое лицо́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зямлі́сты, ‑ая, ‑ае.

1. Які змяшчае многа земляных часцінак. Зямлісты торф.

2. Шаравата-бледны. Ядвіся прысела побач, да болю ўзіраючыся ў зямлісты твар любімага чалавека. Асіпенка. Бацька пагладзіў парэпанай рукой рэдкія, ад сівізны ўжо зямлістыя валасы. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зямлі́сты

1. érdig, érdartig;

2. (колер) érdfahl; áschfahl, áschgrau;

зямлі́сты ко́лер тва́ру fáhle Gesíchtsfarbe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

земли́стый зямлі́сты.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ziemisty

ziemist|y

зямлісты;

~а cera — зямлісты колер твару

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

érdfahl, érdfarbig

a зямлі́сты (пра колер)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

паўпада́ць, ‑ае; ‑аем, ‑аеце, ‑аюць; зак.

Разм. Упасці — пра ўсё, многае або пра ўсіх, многіх. Падняўся і Тарасюк. Вочы яго паўпадалі, твар нейкі зямлісты, шэры, ні крывінкі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

earthy [ˈɜ:θi] adj.

1. зямны́; жыццёвы

2. прасце́цкі; грубава́ты;

an earthy sense of humo ur грубава́тае пачуццё гу́мару

3. земляны́; зямлі́сты

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)