зычлі́вец, -ліўца, мн. -ліўцы, -ліўцаў, м.
Той, хто жадае каму-н. дабра.
|| ж. зычлі́віца, -ы, мн. -ы, -віц.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зычлі́вец
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зычлі́вец |
зычлі́ўцы |
| Р. |
зычлі́ўца |
зычлі́ўцаў |
| Д. |
зычлі́ўцу |
зычлі́ўцам |
| В. |
зычлі́ўца |
зычлі́ўцаў |
| Т. |
зычлі́ўцам |
зычлі́ўцамі |
| М. |
зычлі́ўцу |
зычлі́ўцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зычлі́вец, -лі́ўца м. доброжела́тель, благожела́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зычлі́вец, ‑ліўца, м.
Той, хто жадае каму‑н. дабра.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зычлі́віца, ‑ы, ж.
Жан. да зычлівец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
благожела́тель добразычлі́вец, -лі́ўца м., зычлі́вец, -лі́ўца м.; (сторонник) прыхі́льнік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Прэ́ціль iprėcil) ’прыяцель, сябра’, prėcilka ’сяброўка, копанка’ (Варл.). Фанетычна адаптаванае прыяцель (гл.), прыяцелька ’сяброўка’. Аднак звяртае на сябе ўвагу фармальнае супадзенне з в.-луж. precel ’сябра, зычлівец, апякун’, precelka ’сяброўка, апякунка’ (тлумачыцца зыходным ргес ’прыяць’, гл. Шустар-Шэўц, 2, 1170), харв. дыял. pretelj ’сябар, прыяцель’ (< pretelb, Фурлан у Бязлая, 3, 121), для апошняга зыходнай формай магло быць прасл. *prejati ’быць зычлівым, любіць’, форма ж prijatelj узнікла на базе ітэратыва *prijati (Фурлан, там жа), гл. прыяць. У такім выпадку prėcilicca ’хацець быць блізкім, прыхільным’ (Варл.) з’яўляецца захаванай формай да прасл. *preja‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)