зубі́ць, зублю́, зу́біш, зу́біць; зу́блены; незак. што.

Вастрыць, насякаючы зуб’е.

З. серп.

|| зак. вы́зубіць, -блю, -біш, -біць; -блены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубі́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зублю́ зу́бім
2-я ас. зу́біш зу́біце
3-я ас. зу́біць зу́бяць
Прошлы час
м. зубі́ў зубі́лі
ж. зубі́ла
н. зубі́ла
Загадны лад
2-я ас. зубі́ зубі́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час зу́бячы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

зубі́ць несов., спец. (серп и т.п.) зу́бри́ть, насека́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зубі́ць, зублю, зубіш, зубіць; незак., што.

Вастрыць, насякаючы, наразаючы зуб’е. Мікуця на полі не было, ён зубіў у кузні сярпы. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зубі́ць тэх éinkerben vt, éinschneiden* vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́зубіць гл. зубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зубі́цца, зубіцца; незак.

Зал. да зубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зу́блены спец. зубрённый; см. зубі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зу́блены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад зубіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

назубі́ць, -зублю́, -зу́біш, -зу́біць; -зу́блены; зак., што і чаго (спец.).

Навастрыць, наразаючы або насякаючы зубцы.

Н. серп.

|| незак. назу́бліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. назу́бліванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)