зубі́ць, зублю́, зу́біш, зу́біць; зу́блены; незак. што.

Вастрыць, насякаючы зуб’е.

З. серп.

|| зак. вы́зубіць, -блю, -біш, -біць; -блены.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)