знява́га

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. знява́га
Р. знява́гі
Д. знява́зе
В. знява́гу
Т. знява́гай
знява́гаю
М. знява́зе

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

знява́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

1. гл. зняважыць.

2. Тое, што можа зняважыць; абразлівы ўчынак, слова.

Нанесці каму-н. знявагу.

Пакараць каго-н. за знявагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знява́га ж. оскорбле́ние ср.; униже́ние ср.; бесче́стие ср.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

знява́га, ‑і, ДМ ‑вазе, ж.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. зневажаць — зняважыць.

2. Тое, што можа абразіць, зняважыць; абразлівы ўчынак, паводзіны, слова. Распарадчык змераў позіркам Краўчанкаву постаць, і Краўчанка ўбачыў у гэтым позірку знявагу і дакор. Мікуліч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знява́га ж. Beléidigung f -, -en, Kränkung f -, -en, Verlétzung f -, -en;

знява́га дзе́яннем юрыд. tätliche Beléidigung;

асабі́стая знява́га persönliche Beléidigung [Kränkung];

знява́га сло́вам Beléidigung mit Wórten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Знявага ’абраза’. Укр. знева́га ’тс’. Рус. дыял. изнева́га ніжнегар., урал. ’насілле, няволя, прыціск’, урал. ’непрыемнасць’, польск. zniewaga ’знявага’. Параўн. чэш. znevážiti, славац. znevažiť ’пазбавіць важнасці’, рус. смал. знева́жить ’зняважыць, абразіць’. Аддзеяслоўны бязафіксны назоўнік ад знева́жаць (з ‑не‑ < jьz‑ne‑) з коранем vag‑ (гл. вага); параўн. антанімічную пару паважа́ць — пава́га. Значэнне аб’ядноўвае польск., бел., укр. мовы; крыніцай могуць быць як укр., бел. (паколькі існуе рус. іншазначная паралель; параўн. і знямога без польск. паралелі), так і польск. (наяўнасць ст.-польск. znieważca ’хто не паважае багоў’, чэш., славац.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знява́жыць, -жу, -жыш, -жыць; -жаны; зак., каго-што.

Зняславіць, прынізіць, абразіць.

З. сваімі паводзінамі.

З. чые-н. пачуцці.

|| незак. зневажа́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. зневажа́нне, -я, н. і знява́га, -і, ДМ -ва́зе, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

апляву́ха, -і, ДМ -ву́се, мн. -і, -ву́х, ж. (разм., груб.).

1. Удар далонню па шчацэ.

Даць аплявуху.

2. перан. Знявага, маральны ўдар.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

abasement [əˈbeɪsmənt] n. прыніжэ́нне; знява́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

humiliation [hju:ˌmɪliˈeɪʃn] n. знява́га, прыніжэ́нне; прыні́жанасць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)