зна́чны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. зна́чны зна́чная зна́чнае зна́чныя
Р. зна́чнага зна́чнай
зна́чнае		 зна́чнага зна́чных
Д. зна́чнаму зна́чнай зна́чнаму зна́чным
В. зна́чны (неадуш.)
зна́чнага (адуш.)		 зна́чную зна́чнае зна́чныя (неадуш.)
зна́чных (адуш.)
Т. зна́чным зна́чнай
зна́чнаю		 зна́чным зна́чнымі
М. зна́чным зна́чнай зна́чным зна́чных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зна́чны, -ая, -ае.

1. Вялікі памерам, колькасцю, сілай.

Значныя страты.

У значнай ступені.

Значна (прысл.) больш.

2. Які мае вялікае значэнне, важны.

Значныя падзеі.

З. чалавек.

|| наз. зна́чнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зна́чны

1. (большой по размеру) значи́тельный; поря́дочный, изря́дный, соли́дный;

2. (важный) значи́тельный; зна́чимый;

адбылі́ся ~ныя падзе́і — произошли́ значи́тельные собы́тия;

3. разг. заме́тный;

ледзь ~ная ўсме́шка — едва́ заме́тная улы́бка;

◊ трыма́цца на ~най адле́гласці — держа́ться на почти́тельном расстоя́нии;

у ~най ме́ры — в значи́тельной ме́ре (сте́пени)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зна́чны, ‑ая, ‑ае.

1. Вялікі намерам, колькасцю, сілай і пад. Значная частка. У значнай ступені. □ Малыя варожыя заслоны, якія трапляліся на шляху, — знішчалі [байцы]. Ад сустрэчы са значнымі сіламі ворага ўхілялася, заходзілі глыбей у лясы. Шамякін. Няма патрэбы ўсяму ўзводу ісці пад Доўгі Брод, .. тым болей, што для гэтага трэба зрабіць значны крук. Колас.

2. Важны па значэнню; істотны. Значныя падзеі. Значная роля. □ Астаючыся верным сабе, Кашын не прапускаў ніводнага больш-менш значнага сходу. Карпаў. // Разм. Які займае высокае становішча ў грамадстве; уплывовы. Ну, калі ўжо сам таварыш Верашчака... — прамовіў я такім тонам, быццам мне вельмі добра было вядома, якая гэта значная птушка — Верашчака. Васілёнак.

3. Разм. Бачны, прыметны. Вусны дзедавы складаліся ў ледзь значную ўсмешку. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зна́чна прысл., зна́чны

1. bedéutend, ánsehnlich, beträchtlich;

зна́чнае паляпшэ́нне beträchtliche [bedéutende] Verbésserung;

у зна́чнай ме́ры [ступе́ні] in bedéutendem Máße;

2. разм. (бачны, прыкметны) bedéutend, bemérkbar, bemérkenswert

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

...значны, ‑ая, ‑ае.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая паказвае на колькасць лічбаў у ліку, напрыклад: адназначны, двухзначны, васьмізначны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прырабо́так, -тку, мн. -ткі, -ткаў, м.

Дадатковы заробак.

Значны п.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уро́н, -у, м.

Страта, шкода.

Буран нанёс значны ў. гаспадарцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вялі́зны, -ая, -ае.

Вельмі значны па велічыні; надта вялікі.

Вялізнае дрэва.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асаблі́вы, -ая, -ае.

Адметны, не такі, як усе; больш значны, чым звычайна.

Асаблівае старанне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)