змо́ўніцкі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. змо́ўніцкі змо́ўніцкая змо́ўніцкае змо́ўніцкія
Р. змо́ўніцкага змо́ўніцкай
змо́ўніцкае		 змо́ўніцкага змо́ўніцкіх
Д. змо́ўніцкаму змо́ўніцкай змо́ўніцкаму змо́ўніцкім
В. змо́ўніцкі (неадуш.)
змо́ўніцкага (адуш.)		 змо́ўніцкую змо́ўніцкае змо́ўніцкія (неадуш.)
змо́ўніцкіх (адуш.)
Т. змо́ўніцкім змо́ўніцкай
змо́ўніцкаю		 змо́ўніцкім змо́ўніцкімі
М. змо́ўніцкім змо́ўніцкай змо́ўніцкім змо́ўніцкіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

змо́ўніцкі, см. змо́ўшчыцкі

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змо́ўніцкі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да змоўніка; такі, як у змоўніка. Змоўніцкія планы. □ Усе маўчалі, і гэтае маўчанне, асабліва нейкая змоўніцкая нерухомасць людзей, прымусіла Карніцкага схамянуцца. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змо́ўнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і змоўшчык.

|| ж. змо́ўніца -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. змо́ўніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змо́ўніцкі, змо́ўшчыцкі verschwörerisch, Verschwörer-; gehéimnisvoll (таямнічы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

загово́рщицкий змо́ўніцкі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

conspiratorial

[kən,spɪrəˈtɔriəl]

adj.

змо́ўніцкі, кансьпірацы́йны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)