зме́й

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зме́й зме́і
Р. зме́я зме́яў
Д. зме́ю зме́ям
В. зме́я зме́яў
Т. зме́ем зме́ямі
М. зме́і зме́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

змей, зме́я, мн. зме́і, -яў, м.

1. Вялікая змяя; тое, што і змяя (разм.).

2. Казачнае крылатае страшыдла з тулавам змяі.

Трохгаловы з.

3. Лёгкі каркас, абцягнуты паперай ці матэрыяй, які запускаецца на нітцы ў паветра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

змей в разн. знач. змей, род. зме́я м.;

возду́шный змей паве́траны змей;

Змей-Горы́ныч фольк. Змей-Гары́ныч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змей (род. зме́я) м., в разн. знач. змей;

○ паве́траны (аэралагі́чны) з. — возду́шный (аэрологи́ческий) змей;

◊ зялёны з. — зелёный змий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змей, змея, м.

1. Разм. Вялікая змяя; тое, што і змяя.

2. Казачнае крылатае страшыдла з тулавам змяі; дракон, цмок. Трохгаловы змей. □ Паехалі яны [браты] ў свет з лютымі змеямі-цмокамі ваяваць. Якімовіч.

3. Дзіцячая цацка, якая складаецца з лёгкага каркаса, абцягнутага паперай ці матэрыяй, і запускаецца на нітцы ў паветра. Сасакі любіла разам з Кіёсі запускаць змея, і аднойчы іх змей падняўся вышэй за ўсіх, што пускалі тады дзеці. Арабей.

4. Пра злога, каварнага чалавека. Ляснічы — змей, ну, аж шалее, Жыўцом грызе сваю ахвяру. Колас.

•••

Аэралагічны змей — лёгкі прывязны планер, які скарыстоўваецца для падымання самапішучых аэралагічных прыбораў у высокія слаі атмасферы.

Зялёны змей — гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змей м

1. міфал Dráche m -ns, -n;

2. (паветраны) (Papíer)dráchen m -s, -;

запуска́ць зме́я éinen Dráchen stéigen lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

змей

Том: 13, старонка: 26.

img/13/13-026_0099_Змей.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Змей-Гары́ныч м., фольк. Змей-Горы́ныч

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ядавіты апарат змей

т. 18, кн. 1, с. 232

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

змяя́

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. змяя́ зме́і
змяі́
Р. змяі́ зме́й
Д. змяі́ зме́ям
В. змяю́ зме́й
Т. змяёй
змяёю		 зме́ямі
М. змяі́ зме́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)