зло́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зло́тнік зло́тнікі
Р. зло́тніка зло́тнікаў
Д. зло́тніку зло́тнікам
В. зло́тніка зло́тнікаў
Т. зло́тнікам зло́тнікамі
М. зло́тніку зло́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зло́тнік м., уст. (ювелир) золота́рь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зло́тнік, ‑а, м.

Уст. Тое, што і залатар (у 1 знач.). Перш уздумалася .. [Любе] несці пярсцёнак да злотніка, каб той пераліў яго на завушніцы. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Злотнік М. І. 5/331; 11/146; 12/422

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Злотнік Э. І. 3/304; 4/569; 5/120; 7/47 5, 490; 9/559; 11/609; 12/523, 526

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)