зло́тнік
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зло́тнік |
зло́тнікі |
| Р. |
зло́тніка |
зло́тнікаў |
| Д. |
зло́тніку |
зло́тнікам |
| В. |
зло́тніка |
зло́тнікаў |
| Т. |
зло́тнікам |
зло́тнікамі |
| М. |
зло́тніку |
зло́тніках |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зло́тнік м., уст. (ювелир) золота́рь
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зло́тнік, ‑а, м.
Уст. Тое, што і залатар (у 1 знач.). Перш уздумалася .. [Любе] несці пярсцёнак да злотніка, каб той пераліў яго на завушніцы. Кулакоўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)