Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зе́ўраж., обл. (тёмное, зияющее углубление в чём-л.) про́пасть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зе́ўра, ‑ы, ж.
Разм. Прорва, адтуліна. [Ганна] як бы ажыла, у момант, нібы пры бляску маланкі ўбачыла пясок, гліну, цёмную зеўру ямы.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зе́ўражразмÁbgrund m -(e)s, -gründe, Kluft f -, Klüfte; Schlucht f -, -en
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Зе́ўра ’прорва, адтуліна’, зяўры ’губы’ (лаг., Сл. паўн.-зах.). З суфіксам ‑р‑, які выступае ў назвах частак цела (рабро, дыял.бядро), ад зеў (< зяваць). Гл. зяўна́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
зия́ниеIср.
1.(действие) зе́ўранне, -ння ср.;
2.(пустота, провал) права́л, -лу м., разг.зе́ўра, -ры ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Зяўры́ць, зе́ўраць ’быць адкрытым (пра адтуліну)’ (ТСБМ, З нар. сл., Жыв. сл.). Рус.маск., заурал.зеврить ’сачыць’. Ад назоўніка зеўра ’адтуліна’ з адназоўнікавым дзеяслоўным суфіксам ‑i‑ti > ‑ыць (адлюстраваным у безнаціскным складзе як ‑аць). Параўн. зеў, ззяць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зяўно́, зяўна́, зя́ўны, зя́ўні ’сківіца, рот’ (Сл. паўн.-зах.). Утворана з суфіксам ‑н‑ (як калена, руно, ст.-слав.стьгно) ад зеў (< зяваць), гл. Славен. адназоўнікавы дзеяслоў zẹ́vniti ’зяваць’ указвае на магчымасць, што ‑н‑ было яшчэ ў прасл. мове. Літ.žiànos ’жабры’, дыял. ’рот, губы’ — роднаснае ўтварэнне. Параўн. зеўра з суфіксам ‑р‑.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Gähnen
n -s
1) пазяха́нне
es kommt mich ein ~ an — мне пазяха́ецца
2) права́л, зе́ўра (прорвы)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)