зе́нкер

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. зе́нкер зе́нкеры
Р. зе́нкера зе́нкераў
Д. зе́нкеру зе́нкерам
В. зе́нкер зе́нкеры
Т. зе́нкерам зе́нкерамі
М. зе́нкеры зе́нкерах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зе́нкер м., тех. зе́нкер

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́нкер техн. зе́нкер, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зе́нкер, ‑а, м.

Спец. Рэжучы інструмент для апрацоўкі адтулін у металічных, пластмасавых і пад. дэталях.

[Ням. Senker.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зенкер 4/562; 7/151; 9/598

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ЗЕ́НКЕР

(ням. Senker),

металарэзны інструмент для павелічэння дыяметра або памяншэння шурпатасці (чыставой апрацоўкі) гатовых цыліндрычных адтулін, атрыманых свідраваннем, штампоўкай або ліццём. У адрозненне ад свердла мае ад З да 6 рэжучых кантаў. Адрозніваюць З. суцэльныя, насадныя (з напаянымі пласцінкамі з цвёрдага сплаву), зварныя (з прываранымі хваставікамі з вугляродзістай канструкцыйнай сталі), зборныя (са зменных рэжучых частак і корпуса). Апрацоўку З. (зенкераванне) робяць на свідравальных, рэвальверных і вертыкальна-фрэзерных станках.

Зенкеры: 1 — суцэльны; 2 — насадны; 3 — зборны камбінаваны.

т. 7, с. 62

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

зе́нкер

(ням. Senker)

металарэзны інструмент для апрацоўкі адтулін у дэталях.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Sénker

m -s, -

1) тэх. зе́нкер

2) с.-г. чарано́к, адса́дак

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)