зе́нкер
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
зе́нкер |
зе́нкеры |
| Р. |
зе́нкера |
зе́нкераў |
| Д. |
зе́нкеру |
зе́нкерам |
| В. |
зе́нкер |
зе́нкеры |
| Т. |
зе́нкерам |
зе́нкерамі |
| М. |
зе́нкеры |
зе́нкерах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зе́нкер техн. зе́нкер, -ра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зе́нкер, ‑а, м.
Спец. Рэжучы інструмент для апрацоўкі адтулін у металічных, пластмасавых і пад. дэталях.
[Ням. Senker.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)