здво́ены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здво́ены здво́еная здво́енае здво́еныя
Р. здво́енага здво́енай
здво́енае		 здво́енага здво́еных
Д. здво́енаму здво́енай здво́енаму здво́еным
В. здво́ены (неадуш.)
здво́енага (адуш.)		 здво́еную здво́енае здво́еныя (неадуш.)
здво́еных (адуш.)
Т. здво́еным здво́енай
здво́енаю		 здво́еным здво́енымі
М. здво́еным здво́енай здво́еным здво́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здво́ены

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здво́ены здво́еная здво́енае здво́еныя
Р. здво́енага здво́енай
здво́енае		 здво́енага здво́еных
Д. здво́енаму здво́енай здво́енаму здво́еным
В. здво́ены (неадуш.)
здво́енага (адуш.)		 здво́еную здво́енае здво́еныя (неадуш.)
здво́еных (адуш.)
Т. здво́еным здво́енай
здво́енаю		 здво́еным здво́енымі
М. здво́еным здво́енай здво́еным здво́еных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здво́ены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. здво́ены здво́еная здво́енае здво́еныя
Р. здво́енага здво́енай
здво́енае		 здво́енага здво́еных
Д. здво́енаму здво́енай здво́енаму здво́еным
В. здво́ены (неадуш.)
здво́енага (адуш.)		 здво́еную здво́енае здво́еныя (неадуш.)
здво́еных (адуш.)
Т. здво́еным здво́енай
здво́енаю		 здво́еным здво́енымі
М. здво́еным здво́енай здво́еным здво́еных

Кароткая форма: здво́ена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

здво́ены

1. сдво́енный;

2. воен. вздво́енный;

1, 2 см. здво́іць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

здво́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад здвоіць.

2. у знач. прым. Які складаецца з двух аднародных прадметаў. Здвоены шнур.

3. у знач. прым. Перабудаваны ў два рады. Здвоеныя рады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здво́ены Dóppel -, verdóppelt;

здво́еныя шэ́рагі вайск. Dóppelreihe f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

сдво́енный здво́ены, падво́ены.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вздво́енный

1. здво́ены;

2. падво́ены; см. вздво́ить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

gekúppelt

a спа́раны, здво́ены

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

падво́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад падвоіць.

2. Павялічаны ўдвая; двайны. Падвоеная цана. Падвоены каравул. // перан. Значна павялічаны, узмоцнены. Падвоеная пільнасць. □ Часам.. [Валодзя], чым-небудзь забавіўшыся, забываў, што яму трэба рабіць, а ўспомніўшы, прымаўся за гэта з падвоенай энергіяй. Ракітны.

3. у знач. прым. Які складаецца з двух аднародных прадметаў; здвоены. Падвоеная нітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)