Verbum

анлайнавы слоўнік

згушча́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

згушча́ць несов.

1. прям., перен. сгуща́ть;

2. (делать более плотным) уплотня́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згушча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да згусціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згушча́ць verdícken vt, verdíchten vt; kondensíeren vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

згусці́ць, згушчу́, згу́сціш, згу́сціць; згу́шчаны; зак., што.

Зрабіць густым або больш густым.

З. малако.

З. фарбы (перан.: у вусным апавяданні, адлюстраванні перабольшыць што-н. дрэннае, змрочнае і пад.).

|| незак. згушча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. згушчэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сгуща́ть несов., прям., перен. згушча́ць; см. сгусти́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

згушча́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да згусціцца.

2. Паддавацца згушчэнню. Пара пры ахаладжэнні хутка згушчаецца.

3. Зал. да згушчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згушчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. згушчаць — згусціць; дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. згушчацца — згусціцца. Згушчэнне малака.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

згушчэ́нне ср.

1. сгуще́ние;

2. уплотне́ние;

1, 2 см. згушча́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zagęszczać

незак. згушчаць; ушчыльняць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)