Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
зго́да, -ы, ДМ -дзе, ж.
1. Станоўчы адказ, дазвол на што-н.
Даць згоду на што-н. З чыёй-н. згоды.
Маўчанне — знак згоды (прыказка).
2. Аднадумнасць, агульнасць пунктаў гледжання.
Прыйсці да згоды.
3. Сяброўскія адносіны, аднадушнасць.
Жыць у згодзе.
4.безас., у знач.вык. Дамовіліся, пярэчанняў няма.
Ну, што, з.? Едзем разам?
◊
У згодзез чым (кніжн.) — тое, што і ў адпаведнасці з чым-н.
Дзейнічаць у згодзе з прынятым рашэннем.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зго́даж.
1.в разн. знач. согла́сие ср.;
даць ~ду — дать согла́сие;
узае́мная з. — взаи́мное согла́сие;
жыць у ~дзе — жить в согла́сии;
2.в знач. сказ., разг. идёт;
ну, з.? — ну, идёт?;
◊ маўча́нне — знак ~ды — посл. молча́ние — знак согла́сия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зго́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
1. Станоўчы адказ, дазвол на што‑н. Даць згоду. Кіўнуць у знак згоды. □ Цімка, не пытаючыся згоды, узяў Кіру і Лёдзю пад рукі і павёў на Цэнтральную плошчу.Карпаў.Мясцовая фабрыка.. закрылася, і Джыавані са згоды сям’і разам з групай суайчыннікаў паехаў за акіян.Лынькоў.
2. Узаемная дамоўленасць; дагавор. Прыйсці да згоды. □ Князі тым часам між сабою Праз пасланцоў перагаворы Вядуць, каб справу скончыць згодай.Бітэль.
3. Супадзенне думак; аднадушша. Выказаць згоду з рашэннямі з’езда.
4. Мірныя, сяброўскія адносіны. Жыць у згодзе. □ Няхай жа будзе Між намі згода, Дружба, людзі, Ад году ў год, Ад веку ў век!Бялевіч.Згода будуе, нязгода руйнуе.Прыказка.
5.безас.узнач.вык. Дамовіліся, пярэчанняў няма. Значыць — згода, значыць, не пярэчыш, значыць, дачакаюся сустрэчы.А. Вольскі.— Ну, што, згода? Едзем?.. Будзем разам працаваць на заводзе.Зарэцкі.
•••
У згодзезчым (кніжн.) — у адпаведнасці з чым‑н.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
зго́даж
1. (станоўчы адказ) Zústimmung f -; Éinverständnis n -ses, -se, Éinwilligung f -;
паво́дле ўзае́мнай зго́ды nach béiderseitigem Éinverständnis, nach béiderseitiger Éinwilligung; Überéinkunft f -, -künfte, Ábmachung f -, -en (дамова);
2. (аднадушнасць) Éinstimmigkeit f -, Éintracht f -;
зго́да!ábgemacht!
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
згода
Том: 12, старонка: 140.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Зго́да ’лад’. Рус.сго́да ’шчасце’ (Даль), укр.зго́да, польск.zgoda, чэш.shoda, славац.zhoda ’лад’, н.-луж.zgoda ’добрае надвор’е’, славен.zgọda ’выпадак’, серб.-харв.зго̏да ’выпадак, умова, зручнасць’, балг.зго̀да ’зручныя абставіны, выпадак’, ’згода’, макед.згода ’зручнасць, выпадак’. Ц.-слав. (серб.) съгода ’выпадак’ (Міклашыч, Lex. palaeosl., Данічыч). Ст.-рус.згода (1493 г., у «польск. справах») ’умова, згода’. Ст.-бел., ст.-укр.згода ’мір’ (Сінаніма). Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова sъ‑god‑i‑ti (sę) (гл. год, гадзіцца), які меў шырокае кола значэнняў, у тым ліку ’згаджацца, быць падыходзячым, трапляцца’. Бел. значэнне ўказвае, верагодна, на польск.-укр.бел.-славац. арэал, магчыма, хаця і не абавязкова пад польск. уплывам ці з польск. мовы.
