зво́льніць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зво́льню зво́льнім
2-я ас. зво́льніш зво́льніце
3-я ас. зво́льніць зво́льняць
Прошлы час
м. зво́льніў зво́льнілі
ж. зво́льніла
н. зво́льніла
Загадны лад
2-я ас. зво́льні зво́льніце
Дзеепрыслоўе
прош. час зво́льніўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зво́льніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены; зак., каго (што).

Вызваліць ад выканання якіх-н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад.; зняць з работы.

З. у запас.

З. з работы.

|| незак. звальня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. звальне́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́льніць сов.

1. уво́лить; (с занимаемого места, должности) смести́ть; отстрани́ть; (от дела) устрани́ть;

з. з рабо́ты — уво́лить с рабо́ты;

з. зага́дчыка — смести́ть (отстрани́ть) заве́дующего;

з. у запа́с — воен. уво́лить в запа́с;

2. (из учебного заведения) отчи́слить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зво́льніць, ‑ню, ‑ніш, ‑ніць; зак., каго-што.

Часова або канчаткова вызваліць ад выканання якіх‑н. абавязкаў, звязаных з вучобай, службай і пад. Анатолю робіцца прыкра. Сапраўды, як ён мог адважыцца падаць заяву, каб яго звольнілі з завода? Асіпенка. Па вёсцы пранеслася чутка, што лесніка клікалі ў горад і звольнілі з пасады. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зво́льніць

1. entlássen* vt, kündigen vi (каго-н. D); ábbauen vt (скараціць);

2. (вызваліць ад чаго-н.) enthében* vt (G); befréien vt, entbínden* vt (ад чаго-н. von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звальня́ць гл. звольніць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

зво́ліць сов., см. зво́льніць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазвальня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; -я́ны; зак., каго (што).

Звольніць усіх, многіх.

П. з пасад.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

лакаўтава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго.

Аб’явіць (аб’яўляць) лакаўт каму-н., звольніць (звальняць) у выніку лакаўту.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачы́стай: зво́льніць п. воен., разг. уво́лить вчи́стую

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)