зва́рваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. зва́рваю зва́рваем
2-я ас. зва́рваеш зва́рваеце
3-я ас. зва́рвае зва́рваюць
Прошлы час
м. зва́рваў зва́рвалі
ж. зва́рвала
н. зва́рвала
Загадны лад
2-я ас. зва́рвай зва́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час зва́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зва́рваць несов. сва́ривать, сра́щивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да зварыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́рваць

1. тэх. schwéißen vt, zusámmenschweißen vt;

2. гл. зварыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

звары́ць, -ару́, -а́рыш, -а́рыць; -а́раны; зак.

1. гл. варыць.

2. што. Злучыць, запаўняючы прамежкі расплаўленым металам ці сціскаючы, скоўваючы ў распаленым выглядзе.

З. секцыі трубаправода.

|| незак. зва́рваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 знач).

|| наз. зва́рка, -і, ДМ -рцы, ж. (да 2 знач.).

Газавая з.

Аўтагенная з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сва́ривать несов., мет. зва́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. зварваць — зварыць (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зва́рвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да зварыцца (у 2 знач.).

2. Зал. да зварваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

szwejsować

незак. зварваць метал

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

schwéißen

vt тэх. зва́рваць, вары́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)