збо́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. збо́й збо́і
Р. збо́ю збо́яў
Д. збо́ю збо́ям
В. збо́й збо́і
Т. збо́ем збо́ямі
М. збо́і збо́ях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

збой¹, збо́ю, мн. -і, -яў, м.

Вялікая колькасць каго-, чаго-н., цесна збітага ў адным месцы.

З. машын.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збой², збо́ю, мн. -і, -яў, м. (спец.).

Замінка ў руху каня.

У канцы дыстанцыі ў скакуна адбыўся з.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збой³, збо́ю, м. (спец.).

Галава, ногі і вантробы забітай жывёлы як ежа.

Ялавічны з.

|| прым. збо́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

збой I (род. збо́ю) м., спорт. сбой

збой II (род. збо́ю) м. (голова, ноги и внутренности убитого на мясо животного) сбой

збой III (род. збо́ю) м. большо́е скопле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

збой, ‑ю, м.

1. Вялікая колькасць каго‑, чаго‑н., цесна сабранага, збітага ў адным месцы. І ў гэткім шуме можна парою нічога не чуць, і ў гэткім збоі людзей можна часамі быць адзінокім. Брыль.

2. Перабой у руху, рабоце, дзеянні. [Становішча] вось-вось пяройдзе за тую мяжу, калі замінка дзе-небудзь у адным месцы імгненна выкліча збоі ў іншых месцах. Васілёнак.

3. Спец. Галава, ногі і ўнутранасці забітай на мяса жывёлы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

збой

Том: 12, старонка: 34.

img/12/12-034_0176_Збой.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

збой

1. Паша на бойкім, праходным месцы (Слаўг.).

2. Патоптаныя і з'едзеныя жывёлай або птушкамі пасевы (Слаўг.).

3. Луг са з'едзеным, збітым ці згарэлым травастоем (Слаўг.). Тое ж збоішча, збоінне, збовінне (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

сбой м.

1. (мясной) збой, род. збо́ю м.;

2. с.-х. (зерна) вы́сеўкі, -вак ед. нет; (соломы) аме́цце, -цця ср., паза́дкі, -каў ед. нет;

3. спорт. збой, род. збо́ю м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Lúmpengesindel

n -s збой, зброд, дэкласава́ныя элеме́нты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)