зба́ўца

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. зба́ўца зба́ўцы
Р. зба́ўцы зба́ўцаў
Д. зба́ўцу зба́ўцам
В. зба́ўцу зба́ўцаў
Т. зба́ўцам зба́ўцамі
М. зба́ўцу зба́ўцах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зба́ўца м., см. збаві́цель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зба́ўца, ‑ы, м.

Тое, што і збавіцель. [Лорд] расчуліўся.., калі павінен быў развітацца з сваімі збаўцамі. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зба́ўца м. Befréier m -s, -; Erlöser m -s, - (тс. пра Госпада – пішацца з вялікай літары); разм. Rétter m -s, - (ратаўнік)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

збаві́цель м. гл. збаўца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

saviour [ˈseɪvjə] n.

1. выратава́льнік; выратава́льніца

2. the Saviour relig. Ісу́с Хрысто́с, Зба́ўца, Збаві́цель

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Rétter

m -s, - выратава́льнік; зба́ўца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wybawca

м. збавіцель; збаўца; выратавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wybawiciel

м. збавіцель; збаўца; выратавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

zbawca

м. збаўца; збавіцель; выратавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)