зба́ўца, ‑ы, м.
Тое, што і збавіцель. [Лорд] расчуліўся.., калі павінен быў развітацца з сваімі збаўцамі. Лынькоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)