зача́ткавы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
зача́ткавы |
зача́ткавая |
зача́ткавае |
зача́ткавыя |
| Р. |
зача́ткавага |
зача́ткавай зача́ткавае |
зача́ткавага |
зача́ткавых |
| Д. |
зача́ткаваму |
зача́ткавай |
зача́ткаваму |
зача́ткавым |
| В. |
зача́ткавы (неадуш.) зача́ткавага (адуш.) |
зача́ткавую |
зача́ткавае |
зача́ткавыя (неадуш.) зача́ткавых (адуш.) |
| Т. |
зача́ткавым |
зача́ткавай зача́ткаваю |
зача́ткавым |
зача́ткавымі |
| М. |
зача́ткавым |
зача́ткавай |
зача́ткавым |
зача́ткавых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
зача́ткавы биол., перен. зача́точный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
зача́ткавы, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ў пачатку свайго развіцця. Зачаткавы орган. // Першапачатковы, пачатковы. Зачаткавы стан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зача́так, -тка, мн. -ткі, -ткаў, м.
1. Тое, што і зародак.
2. Адміраючы астатак недаразвітага органа ў арганізме, рудымент (спец.).
3. звычайна мн., перан. Пачатак, першае праяўленне чаго-н.
Зачаткі новых адносін.
|| прым. зача́ткавы, -ая, -ае.
З. стан.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
зача́точный
1. биол. зача́ткавы;
2. перен. пачатко́вы, заро́дкавы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
zaczątkowy
зачаткавы; зародкавы
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
протацэра́тапс
(ад прота- + цэратапс)
невялікі рагаты дыназаўр (цэратапс), які меў толькі зачаткавы насавы рог.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
rudimentary [ˌru:dɪˈmentri] adj.
1. fml элемента́рны;
She had a rudimentary knowledge of botany. У яе былі элементарныя веды батанікі.
2. fml рудымента́рны, недара́звіты, зача́ткавы;
a rudimentary organ рудымента́рны о́рган
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
abortive
[əˈbɔrtɪv]
1.
adj.
1) заўча́сны
2) няўда́лы; безвыніко́вы, бясплённы
abortive effort — дарэ́мныя намага́ньні
3) заўча́сна наро́джаны
4) Biol. недаразьві́ты, зача́ткавы
2.
n.
сро́дак, які́ выкліка́е спаро́н
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)