зачараваны

зачарава́ны

прыметнік, якасны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зачарава́ны	зачарава́ная	зачарава́нае	зачарава́ныя
Р.	зачарава́нага	зачарава́най зачарава́нае	зачарава́нага	зачарава́ных
Д.	зачарава́наму	зачарава́най	зачарава́наму	зачарава́ным
В.	зачарава́ны (неадуш.) зачарава́нага (адуш.)	зачарава́ную	зачарава́нае	зачарава́ныя (неадуш.) зачарава́ных (адуш.)
Т.	зачарава́ным	зачарава́най зачарава́наю	зачарава́ным	зачарава́нымі
М.	зачарава́ным	зачарава́най	зачарава́ным	зачарава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачарава́ны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зачарава́ны	зачарава́ная	зачарава́нае	зачарава́ныя
Р.	зачарава́нага	зачарава́най зачарава́нае	зачарава́нага	зачарава́ных
Д.	зачарава́наму	зачарава́най	зачарава́наму	зачарава́ным
В.	зачарава́ны (неадуш.) зачарава́нага (адуш.)	зачарава́ную	зачарава́нае	зачарава́ныя (неадуш.) зачарава́ных (адуш.)
Т.	зачарава́ным	зачарава́най зачарава́наю	зачарава́ным	зачарава́нымі
М.	зачарава́ным	зачарава́най	зачарава́ным	зачарава́ных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачарава́ны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	зачарава́ны	зачарава́ная	зачарава́нае	зачарава́ныя
Р.	зачарава́нага	зачарава́най зачарава́нае	зачарава́нага	зачарава́ных
Д.	зачарава́наму	зачарава́най	зачарава́наму	зачарава́ным
В.	зачарава́ны (неадуш.) зачарава́нага (адуш.)	зачарава́ную	зачарава́нае	зачарава́ныя (неадуш.) зачарава́ных (адуш.)
Т.	зачарава́ным	зачарава́най зачарава́наю	зачарава́ным	зачарава́нымі
М.	зачарава́ным	зачарава́най	зачарава́ным	зачарава́ных

Кароткая форма: зачарава́на.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зачарава́ны

1. околдо́ванный, заколдо́ванный, заворожённый;

2. перен. зачаро́ванный; очаро́ванный; заворожённый, обворожённый, восхищённый, пленённый;

1, 2 см. зачарава́ць;

◊ ~нае ко́ла — заколдо́ванный круг

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачарава́ны verzáubert; перан. bezáubert;

ён стая́ў як зачарава́ны er stand wie gebánnt da

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

зачарава́ны і зачаро́ваны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад зачараваць.

2. у знач. прым. Які знаходзіцца пад уздзеяннем чараў. Зачараваны скарб. Зачараванае царства. □ [Яліны] стаяць, нібы зачараваныя волаты, ахоўваючы дрымотны спакой нейкага соннага казачнага царства. В. Вольскі. // перан. Захоплены, паланёны чым‑н. Зачараваная зала, здавалася, анямела. Мікуліч. Міншчына, Міншчына мілая. Я зачарован табой. Шымук. // Які выражае захапленне. [Хадкевіч] стаяў, не рухаючыся з месца, і зачараванымі шчаслівымі вачамі глядзеў ёй услед. Васілевіч.

•••

Зачараванае кола гл. кола.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

очаро́ванный зачарава́ны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обворожённый зачарава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

околдо́ванный зачарава́ны;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зачаро́ваны,

гл. зачараваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum