Verbum

анлайнавы слоўнік

за́тычка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

Тое, чым затыкаюць што-н.

Драўляная з.

◊

Ад усіх дзірак (бочак) затычка — пра чалавека, якога пастаянна скарыстоўваюць для замены каго-н., выканання розных даручэнняў і пад; які любіць умешвацца не ў свае справы ці прымаць удзел ва ўсім.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заты́чка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	заты́чка	заты́чкі
Р.	заты́чкі	заты́чак
Д.	заты́чцы	заты́чкам
В.	заты́чку	заты́чкі
Т.	заты́чкай заты́чкаю	заты́чкамі
М.	заты́чцы	заты́чках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

за́тычка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	за́тычка	за́тычкі
Р.	за́тычкі	за́тычак
Д.	за́тычцы	за́тычкам
В.	за́тычку	за́тычкі
Т.	за́тычкай за́тычкаю	за́тычкамі
М.	за́тычцы	за́тычках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заты́чка разг., прям., перен. за́тычка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́ты́чка ж., прям., перен. заты́чка, про́бка; вту́лка;

◊ да ко́жнай бо́чкі з. — погов. ко вся́кой бо́чке заты́чка;

з. ад пусто́й бо́чкі — погов. отставно́й козы́ бараба́нщик;

ад усі́х дзі́рак з. — погов. ко всем ды́ркам заты́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заты́чка і за́тычка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Тое, чым затыкаюць што‑н. Гумно было адамкнёна, а ў прабоі тырчала звычайная драўляная затычка, прывязаная да прабоя канаплянаю вяровачкай. Дамашэвіч. Раз-пораз Карней Адамавіч адкрываў затычку ў сцяне і праз шчылінку пазіраў на дарогу. Жычка. // перан. Пра таго, кім часта замяняюць, падмяняюць каго‑н. — Калі выбралі мяне старшынёю, дык і слухайцеся, а не хочаце — скідайце, — гаварыў Тамаш. — А толькі я затычкай не буду. Гурскі.

•••

Ад усіх дзірак (бочак) затычка — пра чалавека, які любіць умешвацца не ў свае справы.

Затычка ад пустой бочкі — пра непатрэбнага, лішняга чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

за́тычка, заты́чка ж. Spund m -(e)s, Spünde, Pfrópfen m -s, -; Stöpsel m -s, -;

◊

быць за́тычкай да ко́жнай бо́чкі als Lǘckenbüßer díenen;

ад паро́жняга хле́ва за́тычка ≅ bréite Stirn und wénig Hirn

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

затычка

Том: 11, старонка: 232.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

затычка

Том: 11, старонка: 232.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

за́ткала ср. заты́чка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)