заста́ть сов. заста́ць; (застигнуть — ещё) заспе́ць;

заста́ть до́ма заста́ць до́ма;

заста́ть впраспло́х враспло́х заста́ць (заспе́ць) неспадзе́ўкі (зняна́цку);

заста́ть в живы́х заста́ць жыво́га.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застава́ть несов. застава́ць; (застигать — ещё) заспява́ць; см. заста́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заста́ць сов.

1. (успеть увидеть) заста́ть;

я хаце́ў з. цябе́ адну́ — я хоте́л заста́ть тебя́ одну́;

2. (найти в каком-л. положении совершенно неожиданно) заста́ть, засти́чь, засти́гнуть;

вайна́а́ла мяне́ ў даро́зе — война́ заста́ла (засти́гла) меня́ в доро́ге;

3. захвати́ть, пойма́ть, накры́ть;

з. на ме́сцы — злачы́нства захвати́ть (пойма́ть, накры́ть) на ме́сте преступле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заспе́ць сов., разг.

1. (найти кого-л. где-л., за чем-л.) заста́ть;

я не заспе́ў гасце́й до́ма — я не заста́л госте́й до́ма;

2. (внезапно захватить) засти́чь, засти́гнуть;

з. зло́дзея — засти́чь (засти́гнуть) во́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

захапі́ць сов.

1. (силой овладеть кем-, чем-л.) захвати́ть;

з. артыле́рыю во́рага — захвати́ть артилле́рию врага́;

2. (взять с собой) захвати́ть;

з. з сабо́й што-не́будзь з ежы — захвати́ть с собо́й что́-л. съестно́е;

3. (увести, унести куда-л.) увле́чь;

цячэ́нне ~пі́ла ло́дку — тече́ние увлекло́ ло́дку;

4. перен. (сильно заинтересовать) захвати́ть, увле́чь;

но́вая ідэ́я ~пі́ла яго́ — но́вая иде́я захвати́ла (увлекла́) его́;

5. заста́ть, захвати́ть, засти́чь, засти́гнуть;

навальні́ца ~пі́ла нас у по́лі — гроза́ засти́гла (захвати́ла) нас в по́ле;

6. перен. (привести в восхищение) увле́чь, восхити́ть, плени́ть;

з. гледачо́ў ігро́й — увле́чь (плени́ть) зри́телей игро́й;

7. (застать) захвати́ть, засти́чь;

з. на ме́сцы злачы́нства — захвати́ть (засти́чь) на ме́сте преступле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

найти́I сов.

1. знайсці́, мног. пазнахо́дзіць; (подыскать, подобрать) знайсці́, адшука́ць; падабра́ць; (придумать в результате размышлений) знайсці́; (обнаружить, открыть, изобрести) знайсці́, вы́найсці; (определить путём умозаключений, вычислений) знайсці́; (выбрать, уделить для чего-л. время) знайсці́; вы́лучыць; вы́браць;

2. (обнаружить, заметить) уба́чыць, знайсці́, мног. пазнахо́дзіць; (застать) заста́ць;

он нашёл у неё челове́к два́дцать госте́й ён заста́ў у яе́ чалаве́к два́ццаць гасце́й;

3. (получить, обрести) знайсці́, атрыма́ць;

найти́ примене́ние знайсці́ прымяне́нне;

3. (прийти к заключению) знайсці́, палічы́ць; (усмотреть) уба́чыць, угле́дзець; (счесть, признать) прызна́ць, палічы́ць, знайсці́;

врач нашёл его́ здоро́вым ура́ч прызна́ў (палічы́ў, знайшо́ў) яго́ здаро́вым;

как вы его́ нахо́дите? яко́й вы ду́мкі пра яго́ (што вы пра яго́ ду́маеце?); см. находи́тьI.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)