заста́ць сов.

1. (успеть увидеть) заста́ть;

я хаце́ў з. цябе́ адну́ — я хоте́л заста́ть тебя́ одну́;

2. (найти в каком-л. положении совершенно неожиданно) заста́ть, засти́чь, засти́гнуть;

вайна́а́ла мяне́ ў даро́зе — война́ заста́ла (засти́гла) меня́ в доро́ге;

3. захвати́ть, пойма́ть, накры́ть;

з. на ме́сцы — злачы́нства захвати́ть (пойма́ть, накры́ть) на ме́сте преступле́ния

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)