засла́ць², -сцялю́, -сце́леш, -сце́ле; -сцялі́; -сла́ны; зак., што.

1. Рассцілаючы што-н., пакрыць якую-н. паверхню.

З. стол абрусам.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыць, завалачы сабой (пра што-н., што сцелецца).

Туман заслаў нізіну.

Слёзы заслалі вочы.

|| незак. засціла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засла́ць¹, зашлю́, зашле́ш, зашле́; зашлём, зашляце́, зашлю́ць; зашлі́; засла́ны; зак., каго-што.

1. Адаслаць далёка ці не па прызначэнні.

З. на край свету.

2. Паслаць з якой-н. скрытай, тайнай мэтай.

З. агентаў.

3. Адправіць, пераслаць каму-н., цераз каго-н. (разм.).

З. гасцінцы родным цераз знаёмага.

|| незак. засыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. засы́лка, -і, ДМ -лцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засла́ць

‘накрыць’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. засцялю́ засце́лем
2-я ас. засце́леш -
3-я ас. - засце́люць
Прошлы час
м. засла́ў засла́лі
ж. засла́ла
н. засла́ла
Загадны лад
2-я ас. засцялі́ засцялі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час засла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засла́ць

‘паслаць куды-н’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зашлю́ зашлё́м
2-я ас. зашле́ш зашляце́
3-я ас. зашле́ зашлю́ць
Прошлы час
м. засла́ў засла́лі
ж. засла́ла
н. засла́ла
Загадны лад
2-я ас. зашлі́ зашлі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час засла́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

засла́ць I сов. засла́ть; (куда-л. далеко — ещё) усла́ть;

з. на Камча́тку — засла́ть (усла́ть) на Камча́тку;

з. груз не па прызначэ́нні — засла́ть груз не по назначе́нию

засла́ць II сов.

1. застла́ть, застели́ть;

з. стол абру́сам — застла́ть (застели́ть) стол ска́тертью;

з. ло́жак — застла́ть крова́ть;

2. (покрыть сплошь) устла́ть;

з. даро́гу кве́ткамі — устла́ть доро́гу цвета́ми;

3. перен. застла́ть, заволо́чь;

дым ~ла́ў дрэ́вы — дым застла́л (заволо́к) дере́вья;

нясце́рпны боль тума́нам ~ла́ў яму́ во́чы — невыноси́мая боль тума́ном застла́ла ему́ глаза́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

засла́ць ​1, ‑шлю, ‑шлеш, ‑шле; ‑шлём, ‑шляце; зак., каго-што і чаго.

Разм.

1. Адправіць, пераслаць куды‑н., каму‑н. Кірыл сказаў да матушкі ціха: — Зашлі ты.. [жонцы Каваля] цераз Параску чаго. Колас. // Патаемна пераправіць, даставіць куды‑н. Заслаць лазутчыка.

2. Паслаць, саслаць куды‑н. далёка. Заслаць на край свету.

засла́ць ​2, ‑сцялю, ‑сцелеш, ‑сцеле; што.

1. Пакрыць якую‑н. паверхню чым‑н. Заслаць ложак. □ Бабка Параска .. дастала свой чысты настольнік і заслала стол. Колас.

2. Пакрыць, завалачы сабой (пра хмары, туман, слёзы і пад.). Шэрань заслала палі, схавала абрысы ўзгоркаў і пералескаў, ахутала бярозавыя гаі і прысады ля дарог. Хадкевіч. Мутная імгла заслала старэчыя вочы дзеда Кандрата. Пестрак. / у безас. ужыв. Родны бераг імглою заслала. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

засла́ць​II

1. bedécken vt; zúdecken vt, belégen vt (дываном і пад.);

засла́ць ло́жак das Bett máchen;

2. (схаваць, скрыць) verhüllen vt; trüben vt, umflóren vt (затуманіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засла́ць​I

1. (паслаць куды-н) an éine fálsche Adrésse sénden*; féhlleíten аддз vt;

2. (з мэтай разведкі) (zur Erkúndung) vórschicken vt; éinschleusen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

засціла́ць гл. заслаць².

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

засыла́ць гл. заслаць¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)