запа́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. запа́лка запа́лкі
Р. запа́лкі запа́лак
Д. запа́лцы запа́лкам
В. запа́лку запа́лкі
Т. запа́лкай
запа́лкаю		 запа́лкамі
М. запа́лцы запа́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

запа́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Тонкая драўляная палачка з лёгка загаральнай галоўкай для здабывання агню.

Чыркнуць запалкай.

|| прым. запа́лкавы, -ая, -ае і запа́лачны, -ая, -ае.

Запалкавая (запалачная) фабрыка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запа́лка ж. спи́чка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Тонкая драўляная палачка з лёгка загаральнай галоўкай для здабывання агню. Успыхнула запалка ў руках Петручка бледна-чырвоным выбухам полымя. Колас. Хлопчык усё чыркаў запалкамі, стараўся распаліць вогнішча. Хомчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запа́лка ж Stréichholz n -es, -hölzer; Zündholz n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

запалка; сернік, сярнічка (уст.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

сярні́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж. (разм.).

Запалка.

|| прым. сярні́чкавы, -ая, -ае і сярні́чачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спи́чка запа́лка, -кі ж., разг. сярні́чка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

safety match [ˈseɪftiˌmætʃ] n. (бяспе́чная) запа́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Сяра́нка ’запалка’ (Касп.). Гл. сернік 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)