Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
запа́зухаж., разг. па́зуха
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
запа́зуха, ‑і, ДМ ‑зусе, ж.
Разм.
1. Тое, што і пазуха (у 1 знач.). Нямко асцярожна ўзяў птушанятка ў рукі, пахукаў яму ў роцік, потым гэтак жа асцярожна палажыў у запазуху.Кулакоўскі.
2.узнач.прысл.запа́зухай. У пазусе, у запазусе. Схаваць грошы запазухай.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запа́зухаж.разм. Búsen m -s;
запа́зухай an der Brust; in der Brústtasche
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
запазуха
Том: 11, старонка: 58.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
Заво́са ’жалезная скобка, прымацаваная да падушкі восі, каб калясо не ўрэзвалася ў яе (вось)’ (Нас.). Параўн. рус.арханг.зао́сок ’аснова з дрэва, на якой замацоўваецца жалезная частка восі’, польск.zaośnik ’дэталь воза’. Відавочная сувязь з за і вось (гл.) не дае, аднак, яснасці наконт шляху словаўтварэння: канчатак ‑а ўказвае хутчэй на бязафіксны аддзеяслоўны наз., чым на прэфіксальны (параўн. заплот, запазуха), мадэль за + аснова + а не адзначаецца. Можа, адлюстроўвае воса < вось? Ці не падвядзенне пад «мадэль» атоса (гл.)?
