за́паведзь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз. мн.
Н. за́паведзь за́паведзі
Р. за́паведзі за́паведзей
за́паведзяў
Д. за́паведзі за́паведзям
В. за́паведзь за́паведзі
Т. за́паведдзю за́паведзямі
М. за́паведзі за́паведзях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

за́паведзь, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Выслоўе, якое змяшчае рэлігійна-маральнае прадпісанне.

Евангельская з.

2. Правіла, палажэнне, якое служыць кіруючым указаннем для каго-, чаго-н. (высок.).

Першая з. (самае непарушнае правіла).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

за́паведзь ж., рел., перен. за́поведь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

за́паведзь, ‑і, ж.

1. Рэлігійна-маральнае прадпісанне, павучанне. Біблейская запаведзь.

2. перан. Строга абавязковае правіла паводзін, неадменнае патрабаванне. Калгасы Ліпскага сельсавета стараліся раней тэрміну выканаць свае абавязкі перад дзяржавай. Гэта ўжо даўно ўвайшло ў святы звычай, у непахісную калгасную запаведзь. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запаведзь

т. 6, с. 528

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

за́паведзь ж. рэл., перан. Gebót n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

за́поведь рел., перен. за́паведзь, -дзі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Запавет ’наказ патомкам’. Укр. заповіт ’тс’. Параўн. ст.-слав. заповѣдь ’запаведзь’, ст.-рус. заповѣдь ’запаведзь, запавет, забарона’. Зах.-рус. кантамінацыя завет і запаведзь. Параўн. рус. варонеж. за́повесть ’запавет’, серб.-харв. за̏повест і славен. zapovę̂st ’загад, запаведзь’ < zapovědtь з суфіксам ‑tь, як vědtь > весць. У завет (гл.) той жа корань, што ў веча (гл.), у запаведзь — ведаць (гл.) (< vědati > po‑vědati > za‑povědati > zapověd‑ь).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

commandment [kəˈmɑ:ndmənt] n.

1. зага́д

2. за́паведзь;

the Ten Commandments дзе́сяць за́паведзей (біблейскіх)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ДЗЕ́СЯЦЬ ЗА́ПАВЕДЗЕЙ,

у іудзейскай і хрысц. рэлігіях — прадпісанні сац. і маральнага характару, якім царква падае божы аўтарытэт (гл. ў арт. Запаведзь).

т. 6, с. 108

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)