заміна́ць гл. замяць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заміна́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заміна́ю заміна́ем
2-я ас. заміна́еш заміна́еце
3-я ас. заміна́е заміна́юць
Прошлы час
м. заміна́ў заміна́лі
ж. заміна́ла
н. заміна́ла
Загадны лад
2-я ас. заміна́й заміна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заміна́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заміна́ць I несов., разг. замина́ть; см. замя́ць

заміна́ць II несов., разг. меша́ть, затрудня́ть, быть поме́хой (обу́зой)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заміна́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да замяць.

2. Перашкаджаць, быць перашкодай каму‑, чаму‑н. Дзед Талаш ссунуў з ілба шапку, нібы яна замінала яму думаць. Колас. Птушкі маюць індывідуальныя галасы, Пяюць і не замінаюць адна другой. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заміна́ць stören vt; j-m im Wég(e) sein (стаяць каму-н. на шляху);

ён мне (не) заміна́е er stört mich (nicht)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замя́ць, -мну́, -мне́ш, -мне́; -мнём, -мняце́, -мну́ць; -мні́; -мя́ты; зак., што (разм.).

Спыніць, наўмысна не даць ходу.

З. размову.

З. справу.

|| незак. заміна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Заміна́ць ’перашкаджаць’. Рус. замина́ть ’перашкаджаць, прыпыняць’, укр. замина́ти (розмову) ’прыпыняць (размову)’, балг. замина̀вам ’ад’язджаць’, макед. замине ’ад’язджаць, мінаць’. Ст.-рус. заминати ’ўтойваць, перашкаджаць’ (XVII ст.). Параўн. рус. зами́нка ’затрымка’. Значэнне ’перашкаджаць’ у кораня, прадстаўленага ў дзеяслове мінаць ’праходзіць’ (гл.), вынікае пры спалучэнні з прэфіксам за‑, які мае шмат значэнняў, у тым ліку і значэнні прасторавага абмежавання (В. С. Ільїн. Префікси в сучасній українській мові, 1953, 87–94). Копечны, Zákl. zásoba, 206; Фасмер, 2, 624.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

замина́ть несов. заміна́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заміна́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да замяцца.

2. Зал. да замінаць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

preclude [prɪˈklu:d] v. прадухіля́ць; перашкаджа́ць, заміна́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)