замаўля́ць гл. замовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. замаўля́ю замаўля́ем
2-я ас. замаўля́еш замаўля́еце
3-я ас. замаўля́е замаўля́юць
Прошлы час
м. замаўля́ў замаўля́лі
ж. замаўля́ла
н. замаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. замаўля́й замаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час замаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

замаўля́ць несов., этн. (заклинать) загова́ривать; см. замо́віць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да замовіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаўля́ць гл. замoвіць I

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

замо́віць, -мо́ўлю, -мо́віш, -мо́віць; -мо́ўлены; зак., каго-што.

1. Пахадайнічаць (за каго-, што-н.).

З. слова.

2. Аказаць уздзеянне замовай.

|| незак. замаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

замаўля́цца, ‑яецца; незак.

Зал. да замаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаўле́нне ср., этн. загова́ривание; см. замаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

замаўля́цца несов., страд. загова́риваться; см. замаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Вымаўля́ць ’замаўляць, лячыць замоваю’ (Бяльк.). Гл. замаўляць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)