залама́ць, -ламлю́, -ло́міш, -ло́міць; -лама́ны; зак., што.

1. Сагнуўшы, надламаць.

З. галінку на дрэве.

2. Сагнуўшы, адкінуць уверх або назад.

З. рукі.

3. Запрасіць надта дорага (разм.).

З. страшэнную цану.

◊

Асінку заламаць (разм.) — даць зарок не рабіць што-н.

Заламаць шапку (разм.) — надзець набакір або ссунуць на патыліцу.

|| незак. зало́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

залама́ць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заламлю́ зало́мім
2-я ас. зало́міш зало́міце
3-я ас. зало́міць зало́мяць
Прошлы час
м. залама́ў залама́лі
ж. залама́ла
н. залама́ла
Загадны лад
2-я ас. заламі́ заламі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час залама́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

залама́ць сов.

1. в разн. знач. заломи́ть;

з. галі́нку — заломи́ть ве́точку;

2. (воткнув, обломать) слома́ть;

~ма́ў нож у дрэ́ве — слома́л нож, завя́зший в де́реве;

3. (о болезненном ощущении) нача́ть ломи́ть;

~мі́ла ў кале́нях — на́чало ломи́ть в коле́нях;

◊ з. ру́кі — заломи́ть ру́ки;

з. ша́пку — заломи́ть ша́пку;

з. цану́ — заломи́ть це́ну

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

залама́ць ​1, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; зак.

1. што. Сагнуўшы, надламаць. Заламаць галінку на дрэве.

2. Разм. Крута павярнуць убок. Арцём звярнуў на агароды, шуснуў у каноплі, адтуль разораю між капусты забег у падворак Юркі Труса, з надворка заламаў у вулачку. Колас.

3. што. Разм. Надта дорага запрасіць. Зарослы сівой шчацінай дзед, перш чым перавезці Сяргея цераз Прыпяць, заламаў дзвесце рублёў. Навуменка.

•••

Асінку заламаць — даць зарок не рабіць чаго‑н., палажыць канец чаму‑н.

Заламаць залом (уст.) — зблытаць і заламаць на чыім‑н. полі пук жытніх сцяблоў з мэтай паклікаць бяду на гаспадара поля (з павер’я забабонных людзей).

Заламаць рукі — моцна загнуць каму‑н. рукі назад, за спіну.

Заламаць шапку — надзець шапку набакір або ссунуць яе на патыліцу.

залама́ць ​2, ‑ламлю, ‑ломіш, ‑ломіць; зак.

Разм. Пачаць ламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залама́ць

1. (надламаць) úmknicken vt, éinknicken vt;

2.:

залама́ць цану́ разм. éinen únverschämten Preis verlángen;

3. разм. (пачаць ламаць) schmérzhaft réißen*;

у мяне залама́ла ў спі́не ich hábe Rücken schmerzen (bekómmen), mir tut der Rücken weh

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

зало́мліваць гл. заламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заломи́ть сов.

1. в разн. знач. залама́ць;

2. разг. (цену) залама́ць, загарадзі́ць;

◊

заломи́ть ша́пку надзе́ць ша́пку набакі́р, залама́ць ша́пку;

заломи́ть ру́ки залама́ць ру́кі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асі́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да асіна; маладая асіна. Як асінка затрасецца, тады волік напасецца. Прыказка.

•••

Асінку заламаць гл. заламаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зало́мваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заламаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

залама́ны і зало́маны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад заламаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)