Verbum

анлайнавы слоўнік

закіпа́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	закіпа́ю	закіпа́ем
2-я ас.	закіпа́еш	закіпа́еце
3-я ас.	закіпа́е	закіпа́юць
Прошлы час
м.	закіпа́ў	закіпа́лі
ж.	закіпа́ла
н.	закіпа́ла
Загадны лад
2-я ас.	закіпа́й	закіпа́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	закіпа́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

закіпа́ць несов.

1. закипа́ть, вскипа́ть;

2. перен. вскипа́ть;

1, 2 см. закіпе́ць ^{1, 2}

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закіпа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Пачынаць кіпець, даходзіць да кіпення.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіпа́ць ánfangen* zu kóchen, áufkochen vi

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

вскипа́ть несов. закіпа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закипа́ть несов. закіпа́ць, закі́пваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закіпа́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закіпаць — закіпець ¹.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіпа́нне ср. закипа́ние, вскипа́ние; см. закіпа́ць ¹

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

закі́пваць

‘закіпаць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
	адз.	мн.
1-я ас.	закі́пваю	закі́пваем
2-я ас.	закі́пваеш	закі́пваеце
3-я ас.	закі́пвае	закі́пваюць
Прошлы час
м.	закі́пваў	закі́пвалі
ж.	закі́пвала
н.	закі́пвала
Загадны лад
2-я ас.	закі́пвай	закі́пвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час	закі́пваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

◎ Пу́лькнуць экспр. ’узлавацца’ (шчуч., Сл. ПЗБ). Няясна, магчыма, да пу́лькаць ’есці, пускаючы пузыры’ (гл.), параўн. пузы‑ ры́ха ’тоўстая, сварлівая кабета’ і пузырыцца ’закіпаць, падымацца пузырамі’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)