заку́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. закую́ закуё́м
2-я ас. закуе́ш закуяце́
3-я ас. закуе́ закую́ць
Прошлы час
м. заку́ў заку́лі
ж. заку́ла
н. заку́ла
Загадны лад
2-я ас. заку́й заку́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час заку́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заку́ць сов., см. закава́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заку́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і закаваць. Няма гэткіх путаў, якімі б закулі свабоду. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заку́ць гл закаваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заку́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. Дзеепрым. зал. пр. ад закуць; закаваны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

okuć

зак. акаваць; скаваць; закаваць

okuć w kajdany — закаваць (закуць) у кайданы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

заку́так

1. Аддаленае ад галоўнай вуліцы месца; глуш (БРС). Тое ж заку́цце (Віц. Касп.).

2. Закавулак; агароджа для жывёлы; хлеў (Лёзн. Касп., Слаўг.). Тое ж за́куць (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

пакары́ць 1, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., каго-што.

1. Сілай, прымусам падпарадкаваць сваёй уладзе; заваяваць. Лютым ворагам не ўдасца Ланцугамі, чорнай здрадай, Пакарыць, закуць навекі Слаўных сокалаў Элады. Танк. // перан. Асвоіць што‑н., авалодаць чым‑н. Глыбіню азёр і сілу рэк, Нават сонца яснае і зоры — Пакарыў упарты чалавек. Броўка.

2. Моцна ўздзейнічаць, падпарадкаваць сабе. Зморанага, пасля душэўных пакут, .. [Пятра] вельмі расчуліла і пакарыла ласкавасць Любы і гаспадыні. Шамякін. — Вось яна, сіла праўды і ўпэўненасці, якая павінна пакарыць увесь свет, — нібы сам сабе прамовіў Карэджы. Маўр. // перан. Выклікаць сімпатыю, давер. Хлопцы і не падазравалі, што радыстка мяне пакарыла больш як каго, толькі я гэта старанна хаваў. Карпюк.

пакары́ць 2, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.

Акарыць усё, многае. Пакарыць усё бярвенне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chain

[tʃeɪn]

1.

n.

1) ланцу́г -а́ m., ланцужо́к -ка́ m.

2) по́вязь f., ланцу́г -а́ m.

a mountain chain — го́рны ланцу́г

3)

пу́ты, кайданы́ pl. only.

4) Figur. по́вязь f.; ву́зы, пу́ты pl. only

chains of love — пу́ты каха́ньня

chains of duty — по́вязі абавя́зку

5) Figur. пасьлядо́ўнасьць f.

chain of events — пасьлядо́ўнасьць падзе́яў

2.

v.

1) зьвя́зваць ланцуго́м

2) ско́ўваць, прыко́ўваць

3) паняво́ліць, заку́ць у кайданы́

3.

adj.

ланцуго́вы

chain bridge — ланцуго́вы мост

- chain letters

- chain mail

- chain of command

- chain reaction

- chain saw

- chain smoke

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)