заку́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закую́ |
закуё́м |
| 2-я ас. |
закуе́ш |
закуяце́ |
| 3-я ас. |
закуе́ |
закую́ць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
заку́ў |
заку́лі |
| ж. |
заку́ла |
| н. |
заку́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
заку́й |
заку́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
заку́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
заку́ць сов., см. закава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заку́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе; ‑куём, ‑куяце; зак., каго-што.
Разм. Тое, што і закаваць. Няма гэткіх путаў, якімі б закулі свабоду. Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заку́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. Дзеепрым. зал. пр. ад закуць; закаваны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пакары́ць 1, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., каго-што.
1. Сілай, прымусам падпарадкаваць сваёй уладзе; заваяваць. Лютым ворагам не ўдасца Ланцугамі, чорнай здрадай, Пакарыць, закуць навекі Слаўных сокалаў Элады. Танк. // перан. Асвоіць што‑н., авалодаць чым‑н. Глыбіню азёр і сілу рэк, Нават сонца яснае і зоры — Пакарыў упарты чалавек. Броўка.
2. Моцна ўздзейнічаць, падпарадкаваць сабе. Зморанага, пасля душэўных пакут, .. [Пятра] вельмі расчуліла і пакарыла ласкавасць Любы і гаспадыні. Шамякін. — Вось яна, сіла праўды і ўпэўненасці, якая павінна пакарыць увесь свет, — нібы сам сабе прамовіў Карэджы. Маўр. // перан. Выклікаць сімпатыю, давер. Хлопцы і не падазравалі, што радыстка мяне пакарыла больш як каго, толькі я гэта старанна хаваў. Карпюк.
пакары́ць 2, ‑кару, ‑корыш, ‑корыць; зак., што.
Акарыць усё, многае. Пакарыць усё бярвенне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)