закусі́ць
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
закушу́ |
заку́сім |
| 2-я ас. |
заку́сіш |
заку́сіце |
| 3-я ас. |
заку́сіць |
заку́сяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
закусі́ў |
закусі́лі |
| ж. |
закусі́ла |
| н. |
закусі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
закусі́ |
закусі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
закусі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
закусі́ць¹, -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; -у́шаны; зак., што.
Моцна захапіць зубамі.
З. губу.
З. цуглі.
|| незак. заку́сваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
закусі́ць², -ушу́, -у́сіш, -у́сіць; зак.
1. што, чым і без дап. Заесці выпітае (віно, гарэлку і пад.).
2. Крыху паесці, перакусіць перад дарогай (разм.).
|| незак. заку́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. заку́сванне, -я, н. і заку́ска, -і, ДМ -ку́сцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
закусі́ць I сов. (зажать зубами) закуси́ть;
◊ з. цу́глі — закуси́ть удила́
закусі́ць II сов. (выпитое, съеденное) закуси́ть, зае́сть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закусі́ць 1, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., што.
1. Заціснуць зубамі. Хлапчук закусіў ніжнюю губу і зірнуў спадылба на бацьку. Пальчэўскі. Зося зрабіла крок наперад, потым закусіла рог хусткі і пачала яшчэ пільней углядацца. Лупсякоў.
2. Разм. Адкусіўшы частку чаго‑н., пакінуць рэшту недаедзенай; надкусіць. Закусіць яблык.
•••
Закусіць цуглі — а) перастаць падпарадкоўвацца (пра каня). Калі пачалі рвацца першыя снарады, Міхасёў конь, спалоханы выбухамі, закусіў цуглі і панёсся, як шалёны, у лес. Машара; б) перан. Ісці напралом, дзейнічаць без аглядкі, ні з чым не лічачыся.
закусі́ць 2, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак.
1. што, чым і без дап. Заесці што‑н. выпітае або з’едзенае. Закусіць горкае салодкім. □ [Кірыла і Тарас] выпілі па чарцы і закусілі цыбуляй. Гурскі.
2. Разм. Крыху паесці, перакусіць (у 2 знач.).
•••
Рукавом закусіць — выпіўшы, нічога не з’есці.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заку́шаны I заку́шенный; см. закусі́ць I
заку́шаны II заку́шенный, зае́денный; см. закусі́ць II
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заку́сваць 1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закусіць 1.
заку́сваць 2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да закусіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заку́шаны 1, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад закусіць 1.
заку́шаны 2, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад закусіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закуси́тьI сов. (захватить крепко зубами) закусі́ць; прыкусі́ць;
◊
закуси́ть удила́ закусі́ць цу́глі;
закуси́ть язы́к прыкусі́ць язы́к.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заку́сванне 1, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закусваць 1 — закусіць 1.
заку́сванне 2, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. закусваць 2 — закусіць 2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)