зако́ўзаць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. зако́ўзаю зако́ўзаем
2-я ас. зако́ўзаеш зако́ўзаеце
3-я ас. зако́ўзае зако́ўзаюць
Прошлы час
м. зако́ўзаў зако́ўзалі
ж. зако́ўзала
н. зако́ўзала
Загадны лад
2-я ас. зако́ўзай зако́ўзайце
Дзеепрыслоўе
прош. час зако́ўзаўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

зако́ўзаць сов., разг. завози́ть, запа́чкать, испа́чкать, замара́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зако́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Запэцкаць, забрудзіць. Закоўзаць падлогу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да закоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́ўзаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад закоўзаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завози́ть​II сов., разг.

1. (начать двигать) зашарава́ць, засо́ўгаць;

2. (загрязнить) зако́ўзаць, заму́рзаць; (засалить) зашмальцава́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)