заваёўваць гл. заваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заваё́ўваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заваё́ўваю заваё́ўваем
2-я ас. заваё́ўваеш заваё́ўваеце
3-я ас. заваё́ўвае заваё́ўваюць
Прошлы час
м. заваё́ўваў заваё́ўвалі
ж. заваё́ўвала
н. заваё́ўвала
Загадны лад
2-я ас. заваё́ўвай заваё́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заваё́ўваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заваёўваць несов.

1. (подчинять при помощи военных действий) завоёвывать, покоря́ть;

2. перен. завоёвывать;

1, 2 см. заваява́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заваёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваёўваць гл. заваяваць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

заваява́ць, -ваю́ю, -ваю́еш, -ваю́е; -ваю́й; -ваява́ны; зак.

1. каго-што. Захапіць вайной.

З. краіну.

2. перан., што. Дамагчыся, дасягнуць чаго-н. сваёй дзейнасцю.

З. аўтарытэт.

З. сабе становішча.

|| незак. заваёўваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заваёва, -ы, ж. і заваява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заваёўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да заваёўваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заваёўванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. заваёўваць — заваяваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

покоря́ть несов. (подчинять) пакара́ць; (завоёвывать) заваёўваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заваёўвацца несов., страд. завоёвываться, покоря́ться; см. заваёўваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)