завари́ть сов.

1. завары́ць, мног. пазава́рваць;

завари́ть чай завары́ць чай;

завари́ть те́сто завары́ць це́ста;

завари́ть кле́йстер завары́ць кле́йстар;

2. (запарить) запа́рыць;

завари́ть бельё запа́рыць бялі́зну;

3. техн. завары́ць;

4. перен., прост. завары́ць;

завари́ть ка́шу завары́ць ка́шу;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

завары́ць сов., в разн. знач. завари́ть;

з. шалфе́й — завари́ть шалфе́й;

з. трэ́шчыну — завари́ть тре́щину

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазава́рваць сов. (о многом) завари́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́ренный

1. зава́раны;

2. запа́раны;

3. зава́раны;

4. зава́раны; см. завари́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

запа́рыць сов.

1. в разн. знач. запа́рить;

з. ткані́ну — запа́рить ткань;

з. корм — запа́рить корм;

з. бо́чку — запа́рить ка́дку;

з. каня́ — запа́рить ло́шадь;

2. (залить кипятком) завари́ть;

з. лі́павы цвет — завари́ть ли́повый цвет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Развару́ха ’трывожны час’ (Сцяшк. Сл.), ’неспакой’: пашла такая разваруха, што нікому жыця нема (Сержп. Казкі). Ад разварушы́ць па аналогіі з завару́ха, параўн. рус. прастамоўныя завару́ха ’складаная, заблытаная справа’, завари́ть ’пачаць што-небудзь рабіць, не прадбачачы наступствы’. Гл. варушы́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зава́ривать несов.

1. зава́рваць;

2. (запаривать) запа́рваць;

3. техн. зава́рваць;

4. перен., прост. зава́рваць; см. завари́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Заваруха ’сумятня’. Рус. дыял. завару́ха ’гатунак кашы; цеста; закваска’; літар. ’сумятня’. Пашыранае ў рус. дыялектах значэнне ’гатунак кашы’ першаснае, ’сумятня’ пераноснае (параўн. заварыць кашу). Паколькі ў бел. фіксуецца другаснае значэнне, магчыма, што слова запазычана з рус. Пры замацаванні гэтага значэння трэба ўлічваць і перан. завіруха ’сумятня’, адзначанае ўжо Насовічам, якое магло кантамінавацца з заваруха. Заваруха ўтворана з суфіксам ‑уха ад дзеяслова завары́ць (завари́ть).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ка́ша прям., перен. ка́ша, -шы ж.;

◊

завари́ть ка́шу завары́ць ка́шу;

ка́ша в голове́ (у кого) ка́ша ў галаве́ (у каго);

ка́ши не сва́ришь (с кем) ка́шы не зва́рыш (з кім);

ма́ло ка́ши ел ма́ла ка́шы еў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)