Сусветная кампанія за забарону супрацьпяхотных мін

т. 18, кн. 1, с. 460

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

забаро́нны, -ая, -ае.

Які з’яўляецца забаронай, забяспечвае забарону.

Забаронныя меры.

Забаронная зона.

|| наз. забаро́ннасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

забаро́на

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. забаро́на забаро́ны
Р. забаро́ны забаро́н
Д. забаро́не забаро́нам
В. забаро́ну забаро́ны
Т. забаро́най
забаро́наю		 забаро́намі
М. забаро́не забаро́нах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

забаро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца забаронай, забяспечвае забарону. Забаронныя дарожныя знакі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

unbar [ʌnˈbɑ:] v.

1. здыма́ць запо́ры, за́саўкі; адчыня́ць (дзверы)

2. здыма́ць забаро́ну

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

агрэ́сія, ‑і, ж.

Узброены напад адной краіны на другую з мэтай захопу чужой тэрыторыі, заняволення народаў, эканамічнага ці палітычнага падпарадкавання. Ваенная, імперыялістычная, узброеная агрэсія. □ На зброю агрэсіі — атамны гром.. Навекі сваю забарону кладзём. Танк.

[Лац. aggressio — прыступ, напад.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забаро́на, ‑ы, ж.

Наказ не рабіць чаго‑н. [К. Чорнаму] было забаронена працаваць, ды забарона была фактычна лішняй — ён не мог працаваць. Мележ. На зброю агрэсіі — атамны гром, Кладзём сваё двухсотмільённае вета, Навекі сваю забарону кладзём. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

embargo

[ɪmˈbɑ:rgoʊ]

1.

n.

эмба́рга, indecl., забаро́на дзяржа́вай уво́зу ці вы́вазу

to lay an embargo — наклада́ць забаро́ну, забараня́ць

to take off an embargo — зьняць забаро́ну

2.

v.t.

1) наклада́ць эмба́рга

to embargo a ship — затрыма́ць карабе́ль у по́рце

2) канфіскава́ць, рэквізава́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пяча́ць, -і, мн. -і, -ей, ж.

1. Прылада з наразнымі знакамі для адціскання іх на чым-н. (на паперы, воску, сургучы), а таксама сам адбітак гэтых знакаў, які служыць звычайна для сведчання чаго-н.

Сургучная п.

Прылажыць п. да паперы.

За сямю пячацямі (перан.: пра што-н. зусім недаступнае). П. маўчання (перан.: пра забарону гаварыць, пра маўклівасць; кніжн.).

2. перан., чаго. Знак, след, адбітак чаго-н. (высок.).

П. спакою.

П. гора на твары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zurücknehmen

* vt

1) браць [прыма́ць] наза́д

2) скасо́ўваць (заказ і г.д.)

ein Verbót ~ — зняць забаро́ну

3) адво́дзіць (войскі)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)