заба́ва, -ы, мн. -ы, -ба́ў, ж.

Гульня, пацеха або тое, што забаўляе, весяліць.

Дзіцячыя забавы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Заба́ва

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Заба́ва
Р. Заба́вы
Д. Заба́ве
В. Заба́ву
Т. Заба́вай
Заба́ваю
М. Заба́ве

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заба́ва

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. заба́ва заба́вы
Р. заба́вы заба́ў
Д. заба́ве заба́вам
В. заба́ву заба́вы
Т. заба́вай
заба́ваю		 заба́вамі
М. заба́ве заба́вах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

заба́ва за́баўка, -кі ж., заба́ва, -вы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заба́ва ж. заба́ва, развлече́ние ср., поте́ха;

гэ́та была́ вясёлая з. — э́то бы́ло весёлое развлече́ние (была́ весёлая заба́ва);

кні́га для яго́ была́ то́лькі ~вай — кни́га для него́ была́ то́лько заба́вой

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заба́ва, ‑ы; Р мн. ‑баў; ж.

1. Гульня, пацеха. Гіо аднойчы выкаціў на двор.. колца і.. пачаў ганяць яго кіёчкам па двары. Іліко панура пазіраў на забаву паніча. Самуйлёнак. Не адрозніць, дзетвара, вас Ад тых кветак на паляне, Дзе вы будзеце ў забавах Разам лётаць з матылямі. Васілёк.

2. Тое, што забаўляе, пацяшае, весяліць. Гадзіннік служыў цікавай забавай для дзяцей Крушынскага. Бядуля. [Малыя] ідуць на месца, дзе іх чакаюць забавы — гушкалкі, .. цудоўная дашчакая горка, абабітая бляхай. Ракітны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заба́ва ж Belústigung f -, -en, Vergnügen n -s (пацеха); Kúrz weil f -, Zéitvertreib m -s (баўленне часу); Spieleréi f -, -en (гульня)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

забава

Том: 10, старонка: 69.

img/10/10-069_0356_Забава.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Заба́ва ’пацеха’. Рус., укр. заба́ва ’тс’, польск. zabawa ’тс’, ’таварыскі сход з мэтай забавы’, в.-луж. zabawa ’пацеха’, чэш., славац. zábava ’пацеха, сход’, славен. zabava ’перашкода’, ’забава’, серб.-харв. за́бава, за̑бава ’забава; прадмет, які дае пацеху’, уст. ’цяжкасць’, балг. заба́ва ’спазненне; пацеха’, макед. забава ’пацеха’. Ст.-рус. забава ’затрымка; справа; пацеха’ (XVII ст.). Прасл. імя zabava ўтворана ад дзеяслова zabaviti(sę) з дапамогай тэматычнага (асноваўтвараючага) ‑а‑, якое потым ператварылася ў канчатак. Дзеяслоў узнік у выніку прэфіксацыіі *za‑ + baviti + sę; гл. бавіцца 1. Параўн. Мельнічук, Этимология, 1967, 62–63.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

забава, пацеха

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)