жы́цік

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. жы́цік
Р. жы́ціку
Д. жы́ціку
В. жы́цік
Т. жы́цікам
М. жы́ціку

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

жы́цік, ‑у, м.

Травяністая расліна сямейства злакавых, якая расце сярод збожжа і лёну.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жыцік

т. 6, с. 476

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Жыцік 4/452; 9/77

- » - шматгадовы 4/452 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Жы́цік ’расліна Lolium, род з сям. злакавых’. Параўн. польск. życica ’тс’. Ад. *žitъ ’злак’, утворанага, як і жыта (гл.), але аднесенага да м. р., з суфіксам ‑ік на метанімічнай падставе.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Англійскі райграс, гл. Жыцік шматгадовы

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Ржанец ’жыцік, Lolium L.’ (Інстр. 2). Параўн. ржавец (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Люля́к ’дурнап’ян, Datura stramonium L.’ (ваўк., Сл. ПЗБ). Назва паходзіць з польск. lulek ’чорны блёкат, Нуосуаmus niger L.’, запазычанага праз ст.-в.-ням. (lolli) > с.-в.-ням. мову (дзе lulch, lulich > ням. Lolch ’жыцік’ з лац. lolium, якое называла не толькі расліну жыцік ап’яняючы ’Lollium temulentum L.’, але і іншыя атрутныя, адурманьваючыя расліны (Махэк, Jména, 206; Слаўскі, 4, 377–378).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

kąkol, ~u

м. бат. куколь, жыцік (Agrostemma githago L.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

пле́вел м.

1. бот. пустазе́лле, -лля ср.; жы́ціца, -цы ж.;

льно́вый пле́вел жы́цік;

2. перен., книжн. пустазе́лле, -лля ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)