жо́ўцевы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
жо́ўцевы |
жо́ўцевая |
жо́ўцевае |
жо́ўцевыя |
| Р. |
жо́ўцевага |
жо́ўцевай жо́ўцевае |
жо́ўцевага |
жо́ўцевых |
| Д. |
жо́ўцеваму |
жо́ўцевай |
жо́ўцеваму |
жо́ўцевым |
| В. |
жо́ўцевы (неадуш.) жо́ўцевага (адуш.) |
жо́ўцевую |
жо́ўцевае |
жо́ўцевыя (неадуш.) жо́ўцевых (адуш.) |
| Т. |
жо́ўцевым |
жо́ўцевай жо́ўцеваю |
жо́ўцевым |
жо́ўцевымі |
| М. |
жо́ўцевым |
жо́ўцевай |
жо́ўцевым |
жо́ўцевых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
жо́ўцевы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны жоўці 1 (у 1 знач.). Жоўцевы праток. Жоўцевыя кіслоты. Жоўцевы пузыр.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
жо́ўцевы анат. Gállen-;
жо́ўцевы пузы́р [пухі́р] Gállenblase f
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
жоўць¹, -і, ж.
1. Жоўта-зялёная горкая вадкасць, якую выдзяляе печань у кішэчнік.
2. перан. Злосць, раздражненне.
У яе словах многа жоўці.
|| прым. жо́ўцевы, -ая, -ае (да 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
gallstone [ˈgɔ:lstəʊn] n. med. жо́ўцевы ка́мень
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)