Жале́знік ’гаршчок’ (шчуч., З нар. сл., 42). Рус. наўг., пск., прыбалт. желе́зник ’коўш, кацёл’, чэш. železník, в.-луж. železnik, н.-луж. zeleznik ’тс’. З суф. ‑ік утворана ў выніку кандэнсацыі словазлучэння тыпу жалезны гаршчок. Параўн. чыгун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Жале́знікі

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, множны лік, множналікавы

мн.
Н. Жале́знікі
Р. Жале́знік
Жале́знікаў
Д. Жале́знікам
В. Жале́знікі
Т. Жале́знікамі
М. Жале́зніках

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)