Жале́знік ’гаршчок’ (шчуч., З нар. сл., 42). Рус. наўг., пск., прыбалт. желе́зник ’коўш, кацёл’, чэш. železník, в.-луж. železnik, н.-луж. zeleznik ’тс’. З суф. ‑ік утворана ў выніку кандэнсацыі словазлучэння тыпу жалезны гаршчок. Параўн. чыгун.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)