ерэты́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Паслядоўнік ерасі (у 1 знач.).

|| ж. ерэты́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. ерэты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ерэты́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ерэты́к ерэтыкі́
Р. ерэтыка́ ерэтыко́ў
Д. ерэтыку́ ерэтыка́м
В. ерэтыка́ ерэтыко́ў
Т. ерэтыко́м ерэтыка́мі
М. ерэтыку́ ерэтыка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ерэты́к, -ка́ м. ерети́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ерэтык 1/369; 4/384

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ерэты́к, ‑а, м.

Адступнік ад догматаў пануючай рэлігіі, паслядоўнік ерасі. Барацьба інквізіцыі з ерэтыкамі. // перан. Разм. Пра таго, хто адступае ад агульнапрынятых правіл, палажэнняў.

[Грэч. hairetikós.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ерэты́к м. Kétzer m -s, -, Härétiker m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ерэты́к

(гр. hairetikos)

1) адступнік ад догматаў пануючай рэлігіі, паслядоўнік ерасі 1;

2) перан. той, хто адступае ад агульнапрынятых правіл, поглядаў.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

heretic [ˈherətɪk] n. ерэты́к; ерэты́чка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ерэты́чка, ‑і, ДМ ‑чцы; Р мн. ‑чак; ж.

Жан. да ерэтык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Герэты́к ’ерэтык’. Гл. герэ́зыя.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)