Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Е́міна ’харчовыя прадукты’ (Гарэц., Др.-Падб.) (гл. е́мя). Параўн. рус.пск.емины, рус.смал.имины ’тс’. Гэтыя формы ўзыходзяць да рэгулярных рэфлексацый н. р. мн. л. *ědmena (*edmen) пад уздзеяннем форм Nomina collectiva на ‑іна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
chow
[tʃaʊ]
n., Sl.
е́жа, яда́, е́мінаf.
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
victual
[ˈvɪtəl]1.
n.
харчы́pl.; е́жа, е́мінаf.
2.
v.t.
забясьпе́чваць харча́мі
3.
v.i.
запаса́цца харча́мі
•
- victuals
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Е́мя ’ежа, харчы’ (Касп., Шат., Гарэц., Бяльк.). Рус.бранск.емье, рус.емень, ст.-рус.ѣмена (параўн. сѣмя/ѣмя = сѣмена/ѣмена). Зерне можа прызначацца на семена (насенне) або емена (на з’яданне). Такім чынам, зыходны назоўнік еме (< *ědmę) сустракаецца толькі на беларускай глебе і на бранскім сумежжы. Таму выклікае сумненне сцвярджэнне Трубачова (6, 42) аб балта-славянскай і нават індаеўрапейскай старажытнасці бел.емя (параўн. літ.ėdmeė́ ’ежа’, лат.ēdmenis, ст.-інд.adma ’тс’, якія адпавядаюць і.-е.edmen/edmṇ). Хутчэй бел.еме (гл. еміна) — рэзультат балтыйскай лексічнай інфільтрацыі. Гл. яшчэ Ваян, BSL, 59, 142; Экерт, SlW 54.